Uit het volgende artikel van de Universiteit van Zuid-Australië bleek dat onze manier van het opbouwen van onze Smulbakken in hun tests minder water verbruikten en meer producten opleverden dan vergelijkbare bedden met “best-practice precisie-oppervlaktebesproeiing”.
Er werd 50% meer groenten geoogst per liter gebruikt water. In de praktijk, zoals ze aangeven, zou de waterbesparing meestal nog hoger zijn.
“Evaluating the Efficiency of Wicking Bed Irrigation Systems for Small-Scale Urban Agriculture” Niranjani P. K. Semananda, James D. Ward en Baden R. Myers; School of Natural and Built Environments, University of South Australia, Mawson Lakes Campus, Adelaide 5095, Australië.
Uittreksel uit de conclusie:
In dit onderzoek werden de prestaties van met het Smublakken systeem met de klassieke systemen rigoureus getest op het gebied van totaal watergebruik, verkoopbare opbrengst, fruitkwaliteit, efficiëntie van watergebruik en irrigatiefrequentie.
In het algemeen gaven de resultaten van dit onderzoek aan dat de manier waarop we onze Smulbakken opbouwen de efficiëntie van het watergebruik en de opbrengst van best-practice oppervlakte-irrigatie evenaarden (of zelfs overtroffen), en een potentieel substantiële arbeidsbesparing boden voor tuiniers.
Voor de niet zo ‘groene vingers’ onder ons.
Wat wij vooral geweldig vinden is niet alleen dat de resultaten het buikgevoel dat ik zelf had bij het jarenlang gebruik van dit systeem bevestigd, zegt Trees De Bruyne.
Het bevestigt ook wat we al lang dachten dat er inderdaad naast minder water verspillen dit ook een gezondere oogst oplevert.
Maar dit citaat is voor alle ‘minder’ groene vingers misschien wel het belangrijkste:
“Het probleem van het beslissen wanneer en hoeveel te irrigeren is geëlimineerd”.
Daar tekenen we morgen voor.
Vertaald met DeepL.com (gratis versie)