Welkom
Mijn liefde voor de natuur en tuindesign startte al toen ik heel jong was maar was ondergesneeuwd door de andere leuke dingen des levens. Tijdens Covid vond ik mijn passie terug en gooide ik het roer helemaal om.
Ondertussen heb ik de smaak te pakken en ben ik circulair ambassadeur, tuindesigner, voedselbosontwerper, bosbad gids, bioboer en wijnboer in wording.
Met mijn eigen vzw bARK hebben we dankzij de Stad Aalst en onder het wakende oog van ecologisch groenpionier Bart Backaert op een braakliggend terrein onze eerste ‘Smuljungle’ aangelegd. Ondertussen staan daar zo’n 115 fruitbomen te pronken waar we met een schare vrijwilligers goed zorg voor dragen. Super leuk project maar niet iedereen kan meedoen…
Van Smuljungle naar Smulbakken
Het Smulbakken idee startte zo’n 3 jaar geleden in mijn eigen tuin toen we allen aan huis gekluisterd waren. Voedsel zelf kunnen telen, in tijden van crisis leek mij de manier om minder zorgen en angst te hebben. Ik had al wat pogingen om met een moestuin te beginnen achter de rug, maar om verschillende redenen is mij dat nog nooit echt gelukt. Misschien herken je jezelf in deze problemen.
Arme of slechte grond
Ik ben gezegend met zandgrond met een lage pH-waarde van 4.1 en als dit voor jou als Chinees in de oren klinkt dan is dat geen probleem. Maar veel groenten of fruit houden niet van die lage pH-waarde, behalve blauwe bessen. Natuur kan je veel doen om de bodemkwaliteit te verbeteren, maar als ik dan ook nog eens denk aan al die mensen met vervuilde grond dan is dat onbegonnen werk.
Water naar de zee dragen
Die zandgrond zorgt er ook voor dat bij zeer hoge temperaturen de grond snel warm wordt en weinig water vasthoudt. Water geven is dan eigenlijk water naar de zee dragen. Je kan blijven gieten en het water verdampt snel. Natuurlijk kan je de bodem bedekken en net zoals in de permacultuur ervoor zorgen dat het water beter wordt vastgehouden, maar eerlijk gezegd het vraagt toch wel wat werk.
Gebrek aan tijd
Heel veel van de bovenstaande argumenten kan je oplossen als je meer tijd hebt. Maar de realiteit gebiedt mij te zeggen dat ik geen tijd heb om urenlang te wieden en voor mijn moestuin te zorgen. Het start altijd vol goeie bedoelingen, maar de tijd ontbreekt mij. Die vierkante meter tuinen vond ik een geweldige vondst, maar dan nog is het een hele klus om alles uit te vlooien.
Maar wat mij het meeste tegenhield was mijn kapotte knie.
Minder mobiel
Ik heb vroeger veel gedanst en mijn knie moet eigenlijk vervangen worden. Zo lang mogelijk uitstellen was het verdict. Dus ik ben spaarzaam met mijn kilometers. Bukken en lang op mijn knieën zitten is aan mij niet besteed. Ik zag ook dat in onze Smuljungle, onze botanische eetbare tuin in Aalst dat laag bij de grond werken voor veel mensen niet lukt. Vooral de mensen uit het woonzorgcentrum kunnen niet deelnemen aan de activiteiten omdat ze minder mobiel zijn.
Trees De Bruyne
Moestuinieren op hoogte, toegankelijk voor iedereen, spaarzaam met water omgaan en lekkers uit de tuin zonder al te veel tijd te verliezen, dat was mijn droom.
Hoog tijd om verschillende vliegen in één klap te slaan
Vandaag wordt die droom realiteit en door partnerschappen te sluiten met Jasmien Herssens experte op vlak van duurzaamheid, Sieglinde Heymans muziektherapeuthe en Patrick Van Raemdonck interieurarchtect en groenexpert durven we te stellen dat we alles in huis hebben om jouw ‘Smulbakken’ project te doen slagen.
Veel leesplezier
Trees De Bruyne